Öncelikle 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar gününün neden kutlanıldığından bahsedeyim.
8 Mart 1857 yılında Amerika'nın New York kentinde tekstil sektöründe çalışan yüzlerce kadının düşük ücretlerini, uzun çalışma saatlerini ve insanlık dışı çalışma koşullarını protesto etmek için grevler yapması olarak kabul edilmektedir. Bu grevler sırasında çıkan yangında işçilerin fabrika önünde kurulan barikatlardan kaçamaması sonucunda çoğu kadın 129 işçi can vermiş, bu olaylardan 52 yıl sonra (1910), Danimarka'nın Kopenhag kentinde düzenlenen II. Sosyalist Enternasyonal toplantısında Clara Zetkin'in önerisiyle, 1857'de başlayan, kadın haklarının kazanılması ve kadınların birlikteliği mücadelesinin her yıl "Kadın Günü" olarak kutlanması kararlaştırılmıştır.
1975 yılında Uluslararası Kadınlar Yılı olarak kutlandı.
Yapılan etkinlikler kapsamında Birleşmiş Milletler, 8 Mart'ı "Dünya Kadın Günü" olarak kutlamaya başladı. İki yıl sonra 1977 de, Birleşmiş Milletler Genel Kurulunda 8 Mart, "kadın hakları, uluslararası barış günü" olarak kabul edildi.
Bu sebepten dolayı 8 Mart’ta tüm Dünyada kadınlar günü kutlanıyor.
*
Asıl konumuza gelecek olursak;
Kentimizde kadın olmak, hele çalışan kadın olmak zor.
Yaşam koşullarının ağır yükü altında ezilen kadınların, geçim kaygısı aile huzuru için yaptıkları fedakarlıkları görmezden gelemeyiz.
Tüm bu yapılanlara karşı kadınların sosyal hayatta ki yeri, gördüğü ezilmişliği, gördüğü şiddeti hatta cinayetleri hemen hemen hergün gündem de yerini almaya devam etmektedir.
Bizde dönem dönem bu tür haberlerle yüzleşirken, yaşanılan acıları, yakılan ağıtları içimizde hissederek paylaşmak durumunda kalıyoruz.
Tüm bu yaşanılanların gölgesinde 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü acısıyla tatlısıyla bir şekilde kutlanılmaya çalışılmaktadır.
Bizde işimiz gereği kamu hizmeti veren bayan gazeteciler olarak böyle bir günde ufakta olsa şımartılmak ve kadınlar günümüzün hatırlanılmasını istemek hakkımız diye düşünüyorum.
Ancak Batı yakası çalışan bayan gazetecileri olarak bu sene de yine buruk bir şekilde kutladık. Ne hatırlayan ne şımartan oldu maalesef...
İlimizde çalışan bayan gazetecileri tek hatırlayan İzmit’te ki bayan gazeteci arkadaşlarımızın gününü kutlayan İzmit Belediye Başkanı Fatma Hürriyet Kaplan olurken, batı yakasında ise adeta unutulduk.
Kocaeli Büyükşehir Belediye Başkanı ve İlçe Belediye Başkanları 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar gününde Gazeteci kadınları unuttu.
Birçok ilçe başkanlarının 8 Mart mesajlarını haber sitemizde paylaştık.
Başkanların personellerinin 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar gününü hediyelerle kutladı haberini de paylaştık.
Ama başkanlardan basın mensubu çalışan kadınların gününü kutladı haberini yapamadık.
Gönül hatırlanmayı istedi ama hatırlayan olmadı.
Maalesef ki başkanlarımız, birçoğu reklam kokan haberlerini, yayınlayan veya yazan, vatandaşa ulaştıran emekçi basın mensubu kadınların gününü kutlamayı unuttular ya da tenezzül etmediler.
Belki de bizleri emekçi olarak görmeyen başkanlarımızdan en azından ufak ta olsa bir SMS bile almayı beceremedik.
Oysa ki basın mensubunda çalışan kadın çok yok.
Emek vererek haberlerini yaptığımız Belediye Başkanları, Parti Başkanları tarafından unutulmak üzdü.
İleri ki yıllarda hatırlanmak dileğiyle..
Sağlıkla ve Sevgiyle Kalın.
