Yaşlandıkça yaş ilerledikçe, kendini anlatma ihtiyacın olmadan sevginin arttığı birliktelikleri tercih eder insan..
Hakiki ilişkilerin kendini tüketmeden sevmek ve sevilmek olduğunu anlar..
Ve en önemlisi yaş ilerledikçe olgunlaşıyor insan..
İnsan sadece yaşadıkları ile değil, yaşadıklarından aldığı derslerle, edindiği deneyimlerle olgunlaşıyor işte..
Hayatımız boyunca yenilgilere uğrayabiliyoruz. Önemli olan bu yenilgilerden sonra yeniden doğrulabilmektir..
Bu paramparça olan ruhlardan, açılan yaralardan mucizevi bir şekilde çıkıyoruz tekrar yüzeye..
Tıpkı ucu bucağı belli olmayan bir merdivene tırmanmak gibi. Merdivene tırmanırken nefesimiz kesilir, yorulur bazen düşecek gibi oluruz. Bu halimize öfkeleniriz ama sonunda yine tırmanmaya devam ederiz..
İşte bu çıkışı hoşgörüyle başarabiliyorsak olgunluğa erişmiş oluyoruz..
Etrafınızı biraz gözlemlerseniz olgun insanın diğer insanlarla yakın ve sıcak ilişkiler kurabildiğini görürsünüz. Aslında bunun altında yatan neden kendisini de sevebilmiş olmasıdır..
Kendini sevmeyen insan diğerlerini, başkalarını sevmeyen insan kendini sevemez ki di mi ama?
İnsanın kendisini sevmesi ve saygı duyması mutlaka gerekir..
Başkalarının fikir ve düşüncelerini sürekli dikkate alan biri asla olgunlaşamaz..
Çünkü onlar başkalarının ne düşündüğüne bağımlı kalarak kendine özgü yaşamazlar hiç bir konuda..
Unutmayalım ki yaş ilerledikçe, hayatımızda güzel şeyleri fark ettiğimizde ve şükrettiğimizde daha güzel güzellikler gelir..
O halde ŞÜKÜRLER OLSUN, HAYATIMIZDAKİ HER GÜZELLİĞE. ALLAH’ım ŞÜKÜRLER OLSUN YARATTIĞIN HER GÜZELLİĞE diyelim..
Sağlık ve sevgiyle kalın..
Rastgele İnsanlık..
